Bron: Ebony.com
USA – Wanneer je het woord ‘kink’ hoort, wat schiet je dan te binnen? Als je “Fifty Shades of Grey” zei, dan is dit artikel iets voor jou, schatje.
Kink is ZO veel meer dan de zwepen en kettingen die de mainstream media ons heeft voorgeschoteld. Zeker, dat kan deel uitmaken van het plezier, maar kink gaat echt over vrijheid. Verkenning. Bevrijding. Het gaat erom buiten de “vanille” doos te stappen en het lef te hebben jezelf af te vragen: Wat windt mij eigenlijk op?
Kink is niet hetzelfde als een fetish. Een fetish draait meestal om een specifiek object of lichaamsdeel dat iemand nodig heeft om opgewonden te raken. Kink daarentegen is een bredere speeltuin. Het is een seksuele voorkeur of praktijk die eenvoudigweg afwijkt van de “norm”. Dat kan bondage betekenen, rollenspel, impact play, dominantie, onderwerping, of gewoon woorden in bed gebruiken die je tenen doen krullen.
Kink is tot in het oneindige ‘witgewassen’. Het grootste deel van wat we in de media zien, is een gesaneerde, met leer beklede versie van kink die zich richt op witte mensen, vooral mannen. Zelden zien we ons – zwarte vrouwen – centraal staan in kink-verhalen, verlangens of gemeenschappen. Maar stiekem is er een hele bloeiende ondergrondse wereld van zwarte vrouwen die luidkeels hun kink beleven. Ik sprak met zes van hen en laat ik je dit vertellen: ze doen niet alleen mee, ze leiden, innoveren en genezen door middel van kink.
Schaamte afleren, macht terugwinnen
“Ik wist niet dat ik van kink hield tot na mijn scheiding,” zegt Goddess Blue Moon, een 36-jarige dominatrix gevestigd in Tennessee. “Ik ben superreligieus opgevoed, dus ik dacht altijd dat masturbatie verkeerd was, laat staan kinky seks. Maar toen ik eenmaal de schaamte begon af te werpen, realiseerde ik me dat veel van de dingen die ik al deed, kink waren – ik had er alleen de taal niet voor.”
Voor Blue Moon is kink meer dan plezier – het is bevrijding. Ze creëerde Holy House, een zachte, roze, met glitters gevulde ruimte die kink gebruikt als een hulpmiddel voor seksuele empowerment en HIV-preventie. “Er is dit idee dat kink altijd hard of eng is, maar mijn pagina is roze en pluizig. Ik wil dat mensen zien dat er ook zachtheid is in dominantie.”
De ‘Brat’ die haar kracht vond
Tatyannah, 29, ontdekte kink via een schoolreisje naar de Exxxotica Expo. “Ik bood aan om te worden opgehangen in een touw-bondage scène, en het veranderde mijn leven. Ik heb normaal gesproken de controle in mijn dagelijks leven, dus loslaten op die manier was bevrijdend.”
Ze identificeert zich als een ‘bratty submissive’: “Ik vind het heerlijk om rotzooi te trappen terwijl ik vastgebonden ben – zo van: ‘Is dat het beste wat je kunt?’ Het is speels, maar krachtig.”
Toch zegt ze dat het navigeren door kinky ruimtes als zwarte vrouw niet gemakkelijk is. “Vaak ben ik de enige die eruitziet zoals ik in de kamer. Ik heb geleerd evenementen te controleren via Instagram – om er zeker van te zijn dat het niet slechts één ’token’ zwart persoon is op de promotiefoto’s.”
Van billenkoek tot zelfontdekking
Aycee, die haar leeftijd geheimhoudt (en dat respecteer ik!), raakte betrokken bij kink nadat ze een dom ontmoette op Tinder. “Hij was de eerste persoon die me ooit billenkoek gaf – en ik vond het leuk. Dat opende de deur.” Ze beschrijft zichzelf als een submissive met een ‘brat’-trekje. “Ik hou van lof. Aanbidding. En ik heb ook zeker mensen gedomineerd, dus misschien ben ik een ‘switch’.”
Ze zegt dat zwarte vrouwen het idee moeten loslaten dat plezier afwijkend is. “Plezier zit in alles wat we doen – wanneer we eten, lotion opdoen, de deur uitgaan. Kink hielp me te realiseren dat ik geen relatie nodig heb om mijn seksualiteit te valideren. Soms wil ik gewoon goede seks en dat is oké.”
Zichtbaarheid als weerstand
Voor Sapphire, een 36-jarige podcastpresentatrice en zelfbenoemde “selectieve ‘hoe'”, is kink diep spiritueel. “Ik heb helende seks gehad – echt transformerende ervaringen. En ik wil nu alleen nog maar slapen met mensen die ‘aftercare’ begrijpen. Dat is niet onderhandelbaar.”
Als zwarte vrouw in een interraciale polyamoreuze relatie heeft ze haar deel van oordeel ervaren. “Mensen noemden me een ‘rasverrader’ en zeiden dat ik me liet disrespecteren door kolonisatoren. Maar kink gaat over vertrouwen. Mijn dom is toevallig wit – het gaat niet over rollenspel rondom ras of slavernij. Het gaat over iemand van wie ik houd die mijn lichaam eert.”
Ze gebruikt nu haar platform om zwarte kink te normaliseren en het verhaal te verbreden. “We zijn niet allemaal videovixens of traumasurvivors. We bouwen hier veilige, heilige seksuele ruimtes.”
De ‘Submissive’ die zichzelf vond
Valika, 40, kwam per ongeluk bij kink terecht – via een audioboekserie doorspekt met BDSM-thema’s. “Ik dacht altijd dat kink pijnlijk of raar was, maar dat verhaal maakte het sensueel. En toen ik naar een lokaal panel ging en andere zwarte mensen erover hoorde praten, dacht ik: ‘Oké, misschien hoor ik hier thuis.'”
Ze identificeert zich als een submissive en exhibitionist. “Ik ben het allemaal nog aan het uitvinden, maar het is bevrijdend geweest om te zeggen: Ik wil meer.”
Een leven opbouwen in leer en liefde
Candy Liquor, 46, bekend in de scene vanwege haar jarenlange ervaring en inzicht, wil dat zwarte vrouwen weten dat ze geen toestemming hoeven te vragen om van kink te genieten. “Ik doe dit al meer dan tien jaar, en ik leer nog steeds,” zegt ze. “Dit is niet iets dat je van de ene op de andere dag onder de knie krijgt. Het is iets waarmee je meegroeit.”
Voor haar is kink diep verbonden met genezing en spirituele afstemming. “Ik bid voor mijn scènes. Ik mediteer. Dit is niet zomaar spelen – het is heilig.” Ze voegt eraan toe: “Je mag je plezier op jouw voorwaarden definiëren. Dat is de kracht ervan.”
Wat Zwarte Vrouwen in Kink willen dat je weet
Tijdens elk interview was één ding duidelijk: kink gaat niet over gebroken zijn – het gaat over durf. “Mensen gaan ervan uit dat je een trauma moet hebben om dit leuk te vinden. Dat is niet waar,” zegt Blue Moon. “Ik ben hier omdat het me vreugde brengt – niet omdat ik iets probeer te ontvluchten.” Voor Aycee gaat het over het terugeisen van verlangen. “We moeten normaliseren dat zwarte vrouwen seks, plezier, intimiteit willen – voor zichzelf. Niet voor een man. Niet voor goedkeuring. Voor jou.”
Tatyannah herhaalde de behoefte aan zichtbaarheid: “Laat het gebrek aan representatie je niet het gevoel geven dat kink niet voor ons is. We zijn hier altijd geweest. We zijn alleen niet centraal gesteld.” En als het gaat om beginnen, was de boodschap unaniem – begin langzaam, maar begin. Of je nu online seksuele voorlichters volgt, een ‘munch’ bijwoont, of een boek over kink openslaat, er is geen enkele juiste manier om te beginnen.
Deze vrouwen herschrijven de regels. Ze wachten niet op toestemming, en ze verschuilen zich niet achter schaamte of maatschappelijke respectabiliteit. Ze claimen kink als een ruimte voor vreugde, genezing en teruggave. Keer op keer herinnerden ze me eraan dat kink niet alleen over seks gaat – het gaat over autonomie. Het gaat over zeggen: “Mijn lichaam, mijn regels.”
Of het nu via dominantie of onderwerping, billenkoek of stilte is, elke vrouw vond de weg terug naar zichzelf. En luister – dit betekent niet dat je op een dinsdag in latex hoeft te springen (tenzij dat jouw ding is). Het betekent nieuwsgierigheid, instemming en communicatie omarmen. Het betekent bevrijding de leiding laten nemen.
Dus, als je een zwarte vrouw bent die dit leest en denkt, misschien ben ik een beetje nieuwsgierig… – dan, schatje, welkom. Er wacht een hele gemeenschap om je te omarmen – met touwen, met affirmaties, met open armen. Want ja, kink kan eruitzien als zwepen. Maar het kan er ook uitzien als genezing.
