Bron: Libelle.nl
NEDERLAND – Bettina heeft afgesproken met de dominante B. in een hotelkamer. Ze is heel nieuwsgierig naar de BDSM-sessie die hij haar van tevoren schetste.
Voor onze date stuurt B. me in de chat een scenario waarin hij vertelt op welke manieren hij me pijn zou willen doen, mocht het tot een afspraak komen. Spanking, misschien een zweepje, mijn overgave aan zijn wensen… Ik vind het spannend, maar ook opwindend. Dat stuur ik hem ook in de chat:
Ik: ‘Windt dit jou op?’
Hij: ‘Bijna net zo opwindend als in het echt doen. Zie jij jezelf dit ondergaan?’
Ik: ‘Als je niet meteen begint op stand 10, ja.’
Hij: ‘Is ook niet leuk om gelijk voluit te gaan. Langzaam voer ik de intensiteit op. En ik hou goed in de gaten hoeveel je aankunt.’
Ik: ‘Als ik dat zo lees kan ik alleen aan de pijn denken, terwijl ik weet dat het tijdens het spel zoveel meer is.’
Ik blijf nieuwsgierig naar het fenomeen BDSM en er is maar één manier om uit te vinden of het iets voor me is. Ik stel B. voor om nogmaals af te spreken.
Hij: ‘Wil je weer alleen wat drinken of doen we gelijk een stap verder?’
Ik: ‘Ik wil wel stappen zetten. Jij?’
Hij: ‘Ja hoor, gewoon proberen. Zelfde hotel doen?’
Uiteindelijk kiest hij een ander hotel uit, waar we de vrijdag erop afspreken.
Ik: ‘Zo benieuwd hoe wij klikken.’
Hij: ‘Ja, ik ook. Ik denk dat we van elkaar wel weten wat we ongeveer willen en dat lijkt te matchen. Heel benieuwd.’
Op die vrijdagavond zelf krijg ik een berichtje op het moment dat ik mijn auto bij het hotel parkeer: ‘Laat even weten als je er bent. Ik ben al op de kamer.’
Ik: ‘Ik loop nu het hotel binnen.’
Hij: ‘Kamer 77, derde verdieping.’
Ik loop met opgeheven hoofd voorbij de opkijkende receptionist naar de lift en druk op het knopje van de derde verdieping. Ik haal diep adem en raap al mijn moed bij elkaar: hup, niet aarzelen! Ik kan op elk moment mijn safeword zeggen en dan houdt het op.
Als de lift pingt en de deuren open gaan, staat B. me op te wachten. Hij begroet me vriendelijk, waarna hij me stevig bij mijn nek vastpakt en me zo meevoert naar de hotelkamer. Mijn adem stokt in mijn keel. Ik ben niet bang, ik ben opgewonden.
Binnen vijf minuten sta ik in mijn kousen naast het bed. Die avond voel ik me geen moment onveilig. Ja, hij is streng en bepaalt wat er gebeurt, maar ik ben ook even het centrum van het universum. Ik hoef nergens over na te denken en echt pijn doet hij me ook niet.
Hij pakt me stevig aan en gebruikt op een zeker moment zelfs een zweepje, maar er is geen moment dat ik wil gillen van de pijn. Aan het eind van de avond zie ik in de badkamerspiegel van de hotelkamer hier en daar wat rode plekken, die snel wegtrekken. Ik vond het lekker, ook al voel ik geen enorme klik met hem persoonlijk.
De volgende dag chat ik hem: ‘Wat vond jij het geilst? En wat zou je niet meer willen/doen?’
Hij: ‘Ik vind het gewoon heel lekker om hiermee bezig te zijn. Voor mij is er niets dat ik niet meer zou willen. Jij?’
Ik: ‘Je had me toen je me op de gang bij mijn nek pakte. Vanaf dat moment geen seconde spijt.’
Hij: ‘Nice, ik hoopte dat je dat niet als bedreigend zou ervaren.’
Ik: ‘Nee, heel fijn juist. Precies wat ik nodig had. Een stevige hand (en de rest).’
Een paar dagen later krijg ik weer een berichtje: ‘Ik vond het echt heel lekker. Ik denk alleen niet dat ik er snel een vervolg aan kan geven. Door wat nare omstandigheden in mijn privésfeer vind ik het niet oké om nu snel weer dit soort afspraakjes te maken.’
Ik: “O, wat vervelend voor je. En goed om te weten. Ik heb geen haast, dus meld het vooral als je wel wil/kan.’ Sindsdien is het stil.
Bettina (57) is online eindredacteur bij Libelle. Ze is getrouwd en heeft een volwassen zoon. Ze schrijft wekelijks over haar relatie en (seks)leven. Meer columns van Bettina lezen? Dat kan hier.
