Bron: Demorgen.be

VLAANDEREN – Aan alle fallische fretwerk op Rock Werchter biedt ze dit weekend wellustig weerwoord. Daarmee allĂ©Ă©n is Victoria De Angelis van MĂ„neskin al een van de coolste muzikanten op het festival. Ze zet ook een lange traditie van iconische, vrouwelijke bassisten voort. Tot spijt van wie dat benijdt.

Zie meer en grotere foto’s op: Demorgen.be

Binnen de eigen rangen wordt bassiste Victoria De Angelis al sinds dag Ă©Ă©n beschouwd als officieuze aanvoerder van MĂ„neskin. Ze is de zelfverklaarde bullshit-detector van frontman Damiano David, en schopte die ook bijna uit de groep “wegens te weinig rock-’n-roll”. Sindsdien werkte de Italiaans-Deense snarendrijfster zich naast deze rock-’n-roll rubacuori op tot grootste blikvanger van het viertal, dat in 2021 het goud kaapte op Eurovisiesongfestival. Na die winst zou de groep internationaal doorbreken en de wereld rond toeren.

Al gauw merkte je dat De Angelis de trouwste spionkop opbouwde. Ze is dan ook een voorbeeld voor de jeugd, juichen melomane feministen haar toe. In de bassiste zien ze een rolmodel voor andere vrouwelijke muzikanten in spe. Ze swingt als een “tiet met afgeplakte tepels” hoor je zuurpruimpjes dan weer morren over haar gewaagde podiumoutfits.

MANNENBASTION

Alle lof Ă©n kritiek is koren op de molen van Victoria De Angelis. In het modeblad Elle liet ze al eens optekenen dat elke vrouwelijke bassist “een lichtjes subversieve ziel” moet hebben. “Kim Gordon van Sonic Youth inspireerde mij: in haar tijd was rockmuziek een mannenbastion. Dat kon haar geen moer schelen.” Net als dat lichtend voorbeeld wil De Angelis met de sloophamer gaan door alle stereotypen binnen de rockwereld. Iets agressiefs en rudimentairs schuilt in hun manier van spelen. En net zoals Kim Gordon indertijd lijmt ze een legioen fans met natte oogjes en rode oortjes aan haar kruis. Dat merk je alleen al aan de schrijnen op TikTok: meisjes willen haar zijn, jongens willen mĂ©t haar zijn. “Ze is ook uitzonderlijk sympathiek”, getuigt Laura Govaerts van MNM die haar al twee keer kon interviewen, en de bassiste ook meermaals in concert zag. “Victoria is bijzonder goedlachs, al maakt ze op het podium een stoere indruk. Maar het is makkelijk om haar dicht tegen je hart te drukken. Ze heeft zelfs mijn passie voor het Italiaans aangewakkerd: ik ben de taal onlangs beginnen leren. En als ik in een groepje zou spelen, dan tekende ik meteen voor een rol als bassist. Er is iets ongelooflijk aantrekkelijks aan die onderliggende groove, die de hele song drijft.”

OPEN RIOOL VAN HET INTERNET

Maar geen roos zonder doornen. Online krijgt De Angelis het vaak stevig te verduren. Dat viel ook basvirtuoos Danny “Behs” Sapko op, bekend van geinige YouTube-filmpjes over het Monster met Vier Snaren. Sapko sprong spontaan in de bres voor zoveel haat in de open riool van het internet. “Wanneer talent niet je ding is, moet je met andere dingen entertainen” plukte hij uit sociale media. Of nog: “Dit is wat er gebeurt wanneer je vriendinnetje in de groep wil. Hier, draag dit. Daar, hou vast en hou verder je mond.” Iemand anders rolde dan weer met zijn ogen onder een livefilmpje: “Ik ben geen expert, maar ik durf te zweren dat haar instrument niet ingeplugd is.”

Baarlijke nonsens, is zijn oordeel. “Ze is geen Carol Kaye (bekende bassiste van mĂ©Ă©r dan 10.000 songs; gva)”, geeft ook Sapko ootmoedig toe. “Maar ze kan wel dĂ©gelijk spelen. En hopelijk geeft ze geen barst om alle negatieve commentaar. Ik raad iedereen aan om ook zo in het leven te staan. Draag wat je wil, en beleef een hoop fuckin’ lol wanneer je op het podium staat.” Puriteinse praatjes lijken ook wat voorbijgestreefd: midjaren negentig speelde D’Arcy Wretzky van The Smashing Pumpkins ook al in een nietsverhullende negligĂ© en duivelhoorns. Daarmee was ze zelfs exuberanter dan de rebelse Gail Greenwood van Belly en L7.

JALOERS

Op Werchter lijken de fans het advies van Sapko alvast ter harte te nemen.“Als je de luisteraars van Studio Brussel vraagt naar wie ze meest uitkijken, komt MĂ„neskin bijzonder vaak terug. Het sterke appeal van de band zit daar ongetwijfeld voor iets tussen. De Italiaanse flair van een sexy frontman Ă©n de rockvibe van een al even sexy bassiste spelen zeker mee.” Aan het woord is Kirsten Lemaire. Niet alleen iconische presentatrice van de muzikale jongerenzender, maar zelf ook bassiste. “Correctie: ik wĂĄs ooit bassist. Met de centen van mijn eerste vakantiejob als redder in Wenduine schafte ik me een basgitaar en versterker aan. Voor ik het wist zat ik in een bandje, maar dat was geen lang leven beschoren. De split lag niet aan mij, al moet ik grif toegeven dat ik eigenlijk geen bas kon spelen (lacht). En eigenlijk zag ik altijd liever ĂĄndere bassisten aan het werk.”

Opvallend is wel dat zowel Lemaire als De Angelis eenzelfde lichtend voorbeeld hadden: Kim Gordon. “Ik moest haar vorig jaar aankondigen op het Cactusfestival, en in de coulissen merkte ik nog stĂ©Ă©ds jaloers te zijn op Kims basspel en fraaie benenstel. En dat op haar zeventigste! Als ik later groot ben, wil ik graag Kim Gordon zijn (lacht). Zij was altijd mijn grote voorbeeld: in Sonic Youth was ze al cooler dan de rest. Op dat vlak hebben iconische vrouwelijke bassisten vaak een voordeel. Ze kunnen er moeiteloos sexy Ă©n cool uitzien achter hun instrument. En daar slaagt Victoria dus ook absoluut in.”

Concurrentie loert evenwel om de hoek. “Laura Lee van Khruangbin speelt ook op Werchter”, zegt Lemaire. “Wat zij doet kan ik alleen maar omschrijven als “making love to your bass”. Die fase heb ik helaas nooit bereikt (lacht). Als je het over bas hebt, dan spreek je vooral over groove. In dat geval brengt Victoria het er zeker niet slecht van af. Wil je ingewikkelde, complexe basmelodieĂ«n? Zoek die elders. Maar ze speelt die basic lijntjes wel met een onwaarschijnlijke schwung. And that does the job. Wie zijn wij dus om af te geven op haar talent?”

EENVOUD SIERT

Kim Deal, die als bassiste van Pixies geschiedenis schreef, is het daar volmondig mee eens: “Ik heb virtuoze notenneukertjes op de bas altijd gehaat”, vertelde ze al begin jaren negentig. “De beste songs zijn net herkenbaar en even makkelijk mee te fluiten als het refrein.” Case in point: ‘Gigantic’ van Pixies waarbij de brommende basriedel een iconische meerwaarde heeft. Bij MĂ„neskin gingen fans ook massaal op zoek gingen naar de riff die De Angelis speelt in ‘I Wanna Be Your Slave’. Niet alleen online, ook in de hitlijsten prijkte die song lang bovenaan. Al moest het nummer daarvoor een lange weg afleggen via haar. “Toen Damiano me de eerste versie stuurde, was mijn reactie: “‘Sounds shitty.’ (lacht) Gelukkig loont het soms om langer aan iets te schaven.” In dit geval schoof zij de prominente, catchy baslijn naar voren.

Het lijkt wel een handelsmerk van legendarische vrouwelijke bassisten in rockgroepen: eenvoud siert. Zelfs als die eenvoud bedrieglijk is. “Tina Weymouth van Talking Heads mag je misschien wel de oermoeder van de vrouwelijke bassisten noemen,” bedenkt Lemaire. “Zij was zowat de eerste om zich te handhaven binnen een rockgroep als cool chick tussen allerlei weird guys. Maar het was ook nooit Ă©cht simpel wat ze deed. Bijt je maar eens vast in die baslijntjes. Melissa Auf der Maur sorteerde een soortgelijk effect begin deze eeuw, eerst binnen Hole en dan solo. En de nieuwe generatie kent nu ook zijn eigen iconen in wording, op Rock Werchter. Victoria en Laura dus, maar ook Stone heeft een bassiste die vorig jaar The Slope heeft kapotgespeeld, en donderdag op de Main Stage mocht staan. Ook daar zullen we vast nog meer van horen.”

KALE KNIKKER

De sublieme Gail Ann Dorsey, die baste bij David Bowie en Lenny Kravitz, maar net zo goed bij The National, Bryan Ferry of Tears for Fears voert mee de lijst aan van vrouwelijke bassisten die evenzeer om spel als stijl geroemd worden. Haar formidabele techniek gaat gepaard met een nonchalante flexibiliteit en intuĂŻtief afgewogen groove. Maar ze beseft zelf ook dat haar kaalgeschoren hoofd voor een stempel als averechts stijlicoon zorgde. “Waarom zou ik me daarover druk maken”, glimlachte ze ooit in Q (Brits muziekblad, GVA.). “Het is eerder verontrustend dat mannen op een rockpodium met alle mogelijke excessen wegkomen, en vrouwen fijntjes gewezen worden op anders-zijn. Misschien moeten we dĂ Ă r meer aandacht aan geven dan aan mijn kale knikker.”

RUNNING GAG

Ook De Angelis vindt alle aandacht voor haar podiumprĂ©sence overdreven. “Make-up en jurken zorgen ervoor dat ik me comfortabeler en koeler voel op het podium. Maar soms hos ik de hele dag in een overall rond. En in mijn puberteit was ik een kortgeschoren skater. Ik heb lak aan alle stereotiepe genderonderscheid. Rockmuziek belichaamde voor mij die drang naar vrijheid”. Lemaire vindt het gedoe om een blote borst of een getapete tepel ook sterk overtrokken. “Waarom zou ze niet wat bloot mogen laten zien? Hoe preuts. Vooral als je bedenkt dat Damiano ook halfnaakt op het podium staat. Als je fruitig en jong bent, mag je gerust pronken met zo’n mooi lijf. Niemand heeft trouwens wat aan de zoveelste band in een braaf hemdje, jeans en sneakers. Ik stond vroeger zelf in een veel te kort rokje op het podium. Dat werd een running gag in de band: ik mocht in de groep blijven, zolang ik dat minirokje droeg (lacht). Maar wat Victoria betreft: laat die toch gewoon shinen.”